Okres inkubacji
Okres inkubacji tężca zależy od miejsca zakażenia. Może on być krótszy niż osiem godzin lub może wynosić aż 21 dni. Jest dłuższy, jeśli miejsce zakażenia znajduje się dalej od ośrodkowego układu nerwowego. Ludzie, którzy są bardziej narażeni na tę infekcję, mogą mieć większe szanse na zachorowanie i doświadczenie ciężkich objawów.
Naukowcy mierzyli parametry życiowe badanych co pół godziny i co godzinę przez 6 h po tym, jak wstrzyknięto im toksoid tężcowy. Monitorowali również ból i temperaturę ciała badanych i zapisywali ich oceny w skali od 0 do 10. Badani zgłaszali również uczucie zmęczenia, mdłości i ból głowy.
Tężec jest ostrą, zagrażającą życiu infekcją wywołaną przez toksynę produkowaną przez bakterię Clostridium tetani. Charakteryzuje się konwulsyjnymi skurczami mięśni szkieletowych, które zwykle zaczynają się w szczęce i postępują do szyi.
Objawy
Tężec jest potencjalnie śmiertelną chorobą wywoływaną przez bakterię zwaną C. tetani, która dostaje się do organizmu przez otwartą ranę. Organizm ten wytwarza następnie we krwi toksynę zwaną tetanospazminą. Toksyna ta wpływa na ośrodkowy układ nerwowy i hamuje uwalnianie neuroprzekaźników. Wpływa również na autonomiczny układ nerwowy i może powodować drgawki i skurcze mięśni.
Bakterie wywołujące tężec żyją w glebie, odchodach zwierząt i ranach. W kontakcie z otwartą raną komórki bakterii zostają “obudzone” i zaczynają produkować tetanospazminę, która upośledza działanie nerwów. Zaszczepienie się jest najlepszym sposobem na uniknięcie zachorowania na tężec.
Tężec może trwać od trzech do 21 dni, aby się ujawnić, chociaż czas trwania może się różnić w zależności od obszaru ciała, który został narażony na działanie bakterii. Tężec uogólniony powoduje wystąpienie objawów przypominających drgawki, które zwykle zaczynają się od szczęki i postępują w dół ciała. Objawy mogą również obejmować trudności w oddychaniu.
Tężec jest chorobą powszechnie występującą na całym świecie. Jednak najczęściej występuje w gorącym, wilgotnym klimacie i na obszarach, gdzie gleba jest bogata w substancje organiczne. Wśród osób, które zachorowały na tężec, ponad dziesięć procent umiera z jego powodu. Choroba ta nie była rozpowszechniona aż do późnych lat czterdziestych XX wieku i była problemem zdrowia publicznego w niektórych obszarach. W tym czasie tężec odnotowywano w około 500 do 600 przypadków rocznie.
Chociaż nie ma szczepionki przeciwko chorobie, schorzenie można leczyć za pomocą toksoidu tężcowego lub tężcowej globuliny immunologicznej. Pacjent z historią choroby może nie wymagać szczepienia, a w razie rozwoju tężca należy zapewnić mu opiekę wspomagającą.
Zastrzyki
Jednym ze sposobów na obniżenie ryzyka wystąpienia tężca podczas wyścigu rowerowego jest zaszczepienie się. Tężec jest wywoływany przez bakterię Clostridium tetani, która żyje w glebie, odchodach zwierząt i ranach. Kiedy dostanie się do rany, jej komórki “budzą się” i uwalniają tetanospazminę, toksynę, która upośledza nerwy. Szczepienie jest najważniejszą rzeczą, jaką należy zrobić, aby uniknąć zachorowania na tę chorobę.
Ból odczuwany przez badanych był mierzony w skali od 0 do 10, przy czym 0 oznaczało brak bólu, a 10 maksymalny ból. Ból był również zgłaszany jako szereg objawów, w tym ból głowy, zmęczenie i nudności.
Istnieje wiele różnych sposobów na zaszczepienie się przeciwko tężcowi. Niektóre osoby mają udokumentowaną serię tężcową i dlatego są mniej podatne. Chociaż pilne podanie dawki przypominającej nie jest konieczne, zaleca się, aby szczepionkę otrzymały osoby, które przynajmniej raz w ciągu ostatnich 10 lat zachorowały na tężec.
Oś HPA jest aktywowana przez endotoksynę. Zwiększa to produkcję hormonu kortyzolu, który moduluje odpowiedź immunologiczną. Jednak niewiele wiadomo o tym, jak oś HPA reaguje na inne antygeny.
Leczenie
Tężec jest bakterią, która może powodować poważne komplikacje zdrowotne. Bakteria ta nazywa się Clostridium tetani i może żyć w glebie, odchodach zwierząt i ranach. Gdy bakteria dostanie się do rany, uwalnia toksyny, które mogą uszkodzić nerwy. Objawy tężca rozwijają się przez okres od trzech do 21 dni. W tym czasie doświadczysz powtarzających się skurczów, które powodują ból i problemy z oddychaniem.
Objawy tężca mogą mieć różne nasilenie. Osoby z łagodnymi objawami mogą nie wymagać pomocy medycznej. Jednak ciężkie przypadki mogą uniemożliwić Ci wykonywanie normalnych czynności, a nawet mogą obudzić Twoje dziecko. Jeśli Twoje dziecko otrzymało szczepienie przeciwko tężcowi, jest mało prawdopodobne, że rozwinie się u niego ta choroba.
Oprócz szczepionki dostępne są inne sposoby leczenia. Zastrzyki z immunoglobuliny mogą zapobiegać chorobie lub ją leczyć. Zabiegi te działają poprzez zapobieganie zakażeniu bakteryjnemu, które powoduje tężec. Tężec jest najczęstszą przyczyną śmierci u dzieci. Najlepszym sposobem na obniżenie ryzyka wystąpienia tężca jest wczesne otrzymanie szczepionki. Dobrym sposobem zapobiegania tężcowi jest unikanie kontaktu ze skażonymi ranami.
Podobne tematy